In memoriam: Pieter Vaars

Pieter werd geboren in een gezin met vier kinderen, drie jongens en een meisje, op 30 juni 1940. Zijn broer Rob werd ook spiritijn, werkte als missionaris in Brazilë maar trad na verloop van tijd uit. Al zijn broers en zus zijn reeds overleden; zijn enig familielid is nog zijn zwager Gerard van den Haak.

Pieter ging na de basisschool naar de ULO van de broeders van La Salle in Heemstede. Vandaar ging hij naar Baarle Nassau om zijn ULO-opleiding af te maken in het juvenaat van deze broeders. Hij wilde broeder-onderwijzer worden. Maar omdat hij niet slaagde voor het examen, werd hij afgewezen. Pieter kende de broederopleiding van de congregatie van de H. Geest die ook in Baarle-Nassau gevestigd was. Pieter zag nu zijn toekomst liggen bij deze congregatie als broeder missionaris. Piet van der Ploeg, die voor de spiritijnen stad en land afreisde voor roepingen, noemde hem “een goede knul”. Op 7 september 1957 begon Pieter zijn postulaat in Baarle-Nassau. Daar deed hij ook zijn noviciaat. Op 8 september 1959 deed hij zijn eerste professie voor drie jaar. Hij volgde de vakopleiding smederij met als specialisatie elektriciteit. Na de vernieuwing van zijn tijdelijke gelofte kreeg hij zijn eerste benoeming: de keuken op het grootseminarie in Gemert. Het jaar daarop werd hij benoemd voor de keuken van het noviciaat van de fraters en broeders in Gennep. Maar in zijn vrije tijd moest hij doorgaan met zijn studie voor elektricien. Voor ons zijn dat wat vreemde benoemingen die totaal niet in lijn liggen met wat hij studeerde. Maar in die tijd werden wel meer van dit soort benoemingen gedaan. Het kan niet anders dan dat Pieter hier zijn liefde voor goed en lekker eten gekregen heeft. Na een paar maanden werd hij weer benoemd voor Gemert nu voor de technische dienst. Daar deed hij ook zijn eeuwige gelofte op 8 september 1965.

Na zijn eeuwige gelofte werd dan eindelijk zijn grote wens vervuld om naar de missie te gaan. Hij werd uitgezonden naar het bisdom Doumé in Kameroen dat onder leiding stond van Mgr. Lambert van Heijgen CSSp. Hier leerde hij het klappen van de zweep. Door zijn werk kwam hij er achter dat zijn kennis tekort schoot.

Na zijn eerste verlof keerde hij niet terug maar volgde een vakstudie op het gebied van elektrotechniek van twee jaar in Helmond. Toen hij terugkeerde naar Kameroen werd hij lid van het bouwteam dat onder leiding stond van Klaas Hettinga. Vier jaar lang werkte hij mee met het team aan een aantal projecten in Yaundé en zes jaar lang in Bangui in de Centraal Afrikaanse Republiek. Pieter werkte met veel plezier in dit team.

In 1981 werd een beroep op Pieter gedaan om in Gemert het economaat te verzorgen. Hij deed dat voor zes jaar. Ondertussen volgde hij een MBO cursus management voor non-profit organisaties. Maar Afrika bleef hem trekken. Van 1987-1993 was hij werkzaam in Guinee Conakry. Pieter werd belast met het opzetten en organiseren van de procuur van de apostolische prefectuur Kankan. Na deze klus geklaard te hebben werd hij gevraagd het beheer van de procuur van het bisdom St. Louis in Senegal op zich te nemen. Terug in Nederland werd hij in 1996 benoemd als procurator van de missieprocuur in Halfweg. Hij deed dat voor zes jaar. Ook al leek het dat Afrika voorgoed uit het zicht was verdwenen, toch was dat niet het geval. In 2001 werd een beroep op Pieter gedaan om de procuur van de spiritijnen in Dakar, Senegal te beheren. Hij deed dat drie jaar en kwam in 2004 definitief terug naar Nederland.

Pieter kwam terecht in Gennep en werd econoom en beheerder van de flats. Daarbij was hij ook belast met de zorg voor de plantsoenen en het park. Bovendien kwam daarbij het verzorgen van de geiten en reeën waar hij veel plezier aan beleefde. Verder was hij altijd dienstbaar in de communiteit als er een beroep op hem gedaan werd. In plaats van in een gat te vallen bij zijn pensioen leefde hij op en genoot volop. Ook buiten de spiritijnse gemeenschap was hij actief. Hij werd lid van de KBO en was collectant in de parochiekerk van Gennep. Bovendien ging hij altijd mee met de Stille Omgang en de bedevaart naar Kranenburg in Duitsland.

Hij kookte altijd zelf op zijn flatje en nodigde van tot tijd tot tijd medebroeders uit om van zijn kookkunst te genieten. Ondergetekende kan daar van getuigen. Met hem ging hij ook sinds 2000 elk jaar op vakantie. In 2021 was het de laatste keer toen hij een klok meenam voor het kapelletje in Cala Blanca op Menorca.

We zullen Pieter missen in de communiteit van Gennep, vooral zijn dienstbaarheid en medeleven met het wel en wee van de medebroeders. Hij zal ons nabij blijven waar hij nu is bij de Heer en ons niet vergeten. Pieter dank voor alles. Rust nu in de vrede van de Heer.

Op donderdag 9 maart zullen we afscheid van Pieter nemen met een eucharistieviering in de kapel van de Spiritijnenhof in Gennep om 10.30 uur. Daarna leggen we hem te rusten op ons kerkhof bij het kasteel in Gemert. Na de begrafenis is er een koffietafel in het restaurant “Bij Dientje”, Kerkstraat 9 te Gemert.

Namens het provinciaal bestuur,

Albert de Jong CSSp.