In memoriam: Louis Verhaag

Louis is geboren in Sevenum op 26 augustus 1937. Al heel jong wilde hij “naar de missie”. Daarom ging hij in 1950 naar het kleinseminarie van de Congregatie van de H. Geest in Weert om pater te worden. Dat liep aanvankelijk goed maar na enkele jaren werd het te moeilijk voor hem en daarom ging hij in 1956 naar Baarle-Nassau om broeder te worden.

Dat ging hem veel beter af. Hij leerde er het vak van zijn vader, timmerman, en vertrok in 1965 als broeder timmerman naar Kameroen. Daar vond hij al gauw zijn plek in Doumé en later in Bertoua als baas van wat wij de timmerwinkel noemden. Daar toonde hij zijn gaven om de timmerlui hun vak te leren en met klanten om te gaan. Hij ontwikkelde zich tot een bekwaam bouwer voor de toenmalige bisschop van het bisdom Doumé, Mgr. Lambertus van Heygen. Hij heeft er dan ook meerdere gebouwen op zijn naam staan zoals de kerk in de stad Lomié, meerdere zustershuizen en ziekenhuisjes (dispensaires) en kapellen. In Bertoua stond hij ook altijd klaar om zieken en gewonden te helpen en speelde hij tijdens de hoogmis op zondag op het harmonium in de kerk.

En toch zou hij niet doorgaan met het bouwen van kerken en huizen, want hij bleef zoeken naar iets meer en samen met broeder Jan Braspenning, die ook zoekende was naar iets meer, zette hij in 1977 de stap om toch nog priester te worden. Jan Braspenning was verpleger. Dat heeft een hele voorbereiding gehad voor het werkelijk zover kwam. Veel geschrijf over en weer met de leiding van de Provincie van de Congregatie in Nederland en met het Algemeen Bestuur in Rome. Dat leidde er tenslotte toe dat beiden in 1977 aan de hogere studies begonnen, eerst een cursus in Fribourg (Ecole de la foi) in Zwitserland en daarna in Brussel op de C.E.T.E.P. (Centre d’Etudes Théologiques et Pastorales).

Beiden werden daarna in hun eigen dorp priester gewijd. Louis werd op 12 juli 1981 in Sevenum door Mgr. Lambert van Heygen gewijd en hij ging nu terug als priester-missionaris naar Kameroen!

Hij begon daar in 1981 als priester in de parochie van Messamena, waar hij zich  ontpopte als een bewogen pastor die werd bemind door zijn parochianen. Hij kon er ook zijn vroegere vakkennis vaak gebruiken om naast het pastorale werk ook het zustershuis te bouwen voor de zusters Bene Theresia uit Burundi met een dispensaire (ziekenhuisje) en een parochiezaal. Dat deed hij trouwens ook elders, waar het nodig was om te helpen of advies te geven.  Zo voelde Louis zich als een vis in het water. Ieder had graag met hem te doen en het was ook prettig om als collega met hem samen te werken.

Dat had natuurlijk ook de bisschop wel in de gaten en dat leidde ertoe dat hij Louis graag als procureur op de Procuur in Bertoua wilde hebben. Dat wilde Louis ook wel onder de voorwaarde dat hij daarnaast ook parochiewerk kon doen. Dat was geen probleem en zo combineerde hij zijn procureurschap met assistentie in een nog verder op te bouwen parochie in de wijk Tigaza in de hoofdstad van het Oosten, Bertoua. Dat kwam ook geweldig goed uit voor de pastoor van die nieuwe parochie, pater Kees Vreeburg, die Louis goed kon gebruiken bij de bouw van de nieuwe kerk en pastorie. Ook daar heeft Louis enkele gelukkige jaren gekend als pastor en als adviseur met de gaven die hij bezat.

En toch is Louis niet als missionaris in Kameroen gebleven. Er kwamen vele veranderingen in Kameroen zelf met de opkomst van eigen pastores. Er kwam zelfs een grootseminarie in Bertoua. Het idee om naar iets anders te gaan zoeken in Nederland begon in hem te groeien en zo is hij, na weer veel heen en weer geschrijf in 1996 naar Nederland teruggegaan. Daar is hij in Kessel terecht gekomen, waar men hem na nadere kennismaking graag als pastoor wilde hebben. Dat vroeg wel om eerst een tijdje met de pastoor mee te lopen en dan daarna zelf pastoor te worden. Hij liet zich ook graag ‘meneer pastoor’ noemen. Maar hij was het ook! Hij heeft zich met hart en ziel voor die parochie ingezet. Dat ging allemaal niet onopgemerkt voorbij. Hij kreeg een koninklijke onderscheiding voor zijn inzet voor de missie en voor zijn hulp aan arme mensen en aan kinderen in het bijzonder. Verder was hij de geestelijk adviseur van verschillende verenigingen, wat hij ook heel graag deed. Hij deed ook mee aan vele bedevaarten en ging meerdere keren terug naar Kameroen, alleen of bij gelegenheid van een jubileum met collega’s, paters en broeders met wie hij daar gewerkt had. Dan ontmoette hij er vele bekenden en hielp hen ook steeds als dat nodig was. Hij liet zo zien hoe hij dicht bij de mensen stond en met hen meeleefde, in lief en leed.

Wij spiritijnen verliezen in Louis een geliefde medebroeder en zijn familie een fijne (schoon)broer, oom of neef. Dat hij nu mag rusten in de vrede van de Heer, die hem geroepen heeft als bouwer en pastoor in Kameroen en in Nederland.

We nemen afscheid van pater Louis Verhaag in Kessel in besloten kring, waarna hij begraven zal worden op het parochiekerkhof in Kessel.

pater Kees Bruin CSSp