In memoriam: Huub van Beek

Dinsdag 2 november is ’s avonds om ongeveer 19.00 uur voor ons onverwachts, onze medebroeder Huub van Beek overleden.

We hadden vernomen, dat hij een van degene was, die in de Libermannhof corona had opgelopen, maar er was bericht, dat het beter met hem ging. Enkele uren voor zijn overlijden had hij nog een telefoongesprek gevoerd met een familielid.

Huub is in Eindhoven geboren op 26 januari 1921. Hij was onze eerste en tot nu toe enige medebroeder, die de leeftijd van honderd jaar heeft bereikt.

Na de lagere school kwam Huub via de seminaries te Berg op Zoom en Uden terecht bij onze congregatie, omdat zoals hij zelf schrijft, hij zeker wilde zijn om uitgezonden te worden naar de missie en niet voor Nederland benoemd wilde worden.

Op 18 september 1949 wordt hij door monseigneur Terenstra C.S.Sp in Gemert tot priester gewijd en krijgt op 7 april 1951 zijn benoeming voor het vicariaat Bagamoyo, het latere bisdom Morogoro in Tanzania.

Uit zijn correspondentie met het toenmalige provinciaal bestuur blijkt, dat hij na Brazilië en Indie, Bagamoyo als derde mogelijkheid heeft aangevraagd, maar in zijn dagboek dat hij jaren later zou schrijven, schrijft hij, dat hij helemaal niet wist waar hij heen ging.

Zijn eerste post in Tanzania wordt Mvomero.

Daarna krijgt hij een benoeming voor het klein seminarie in Bagamoyo. Dit was voor hem een opluchting, want Mvomero was een te eenzame post. In mei n1953 verlaat hij Mvomero en komt na een retraite in juni 1953 in Bagamoyo aan, Hier voelt hij zich snel thuis en heeft er naar eigen schrijven twee heerlijke jaren. Hier leerde hij pas goed (het) Swahili, de taal van Tanzania. Hij vond het jammer, dat hij hier zich alleen mocht bemoeien met de seminaristen en niet met de mensen die rond de missie woonden. Dat was het werkterrein van de pastoor van de parochie.

Doordat er een pater op de grote missie van Mandera onverwachts vertrok, moest daar iemand heen om dat gat te vullen en de keuze viel op Huub en de dag na deze benoeming kon Huub vertrekken.

Hij kwam er in 1955 in de week voor Pasen en hij zou tot 1962 in Mandera blijven. Hij voelde zich daar echt thuis en had vele contacten met de parochianen. Een eenzaam gevoel bekroop hem wel van tijd tot tijd, want hij voelde een grote kloof in opvattingen tussen hem en zijn medebroeders, die er voor de oorlog waren aangekomen.

Op 2 december 1956 zou hij na zes jaar voor het eerst op vakantie gaan. Met een overnachting in Khartoum ging hij met -misschien wel de eerste Raptimvlucht- via Cairo en Rome naar Schiphol.

Na een vakantie die omvloog stond Huub op 12 juni 1957 om 9.00 uur weer op Schiphol om terug te gaan naar Mandera. Zoals hem beloofd was voor zijn vakantie zou hij terugkeren naar zijn missie, maar nu met het vooruitzicht spoedig daar overste van de missie te worden. Op 25 juli 1960 brak er in de katoenfabriek en op de hele missie een staking uit. Huub zat in een moeilijke situatie, omdat hij het meer eens was met de bevolking, dan met zijn collega’s en leiding van het bisdom. Er kwam een loonsverhoging in de katoenfabriek, men ging weer aan het werk, maar Huub voelde dat de sfeer veranderd was.

Op 2 oktober 1962 mocht hij voor de tweede keer op vakantie en dit keer was hij blij even uit die sfeer van dat moment daar weg te kunnen. Voor zijn gevoel echter werd deze vakantie een grote flop. Er was te veel veranderd in zijn familie (broers en zussen getrouwd), in de parochie (nieuwe pastoor, kapelaans en koster) en in Gemert vele onbekende medebroeders die het allemaal druk hadden.

Terug in april 1963 maakt hij kennis met zijn nieuwe bisschop Monseigneur Adriani Mkoba en krijgt hij een nieuwe benoeming. Hij wordt benoemd voor Vidunda waar hij een jaar zal blijven.

Pasen 1964 wordt voor Huub een angstige Pasen, hij krijgt buikvlies ontsteking en ontsnapt door kordaat optreden van een niet gediplomeerde chirurg aan de dood. Hij keerde niet meer terug naar Vidunda, maar word benoemd voor de parochie bij het Teachers Training College in Morogoro. Daar komt hij in moeilijkheden door een brief -niet door hem geschreven-, maar wel zogenaamd door hem ondertekend met aanvallen op de plaatselijk autoriteiten. De vicaris van het bisdom (de bisschop is op dat moment in Europa) biedt Huub twee mogelijkheden: of een kleine parochie ver in de binnenlanden of een ticket naar Nederland. Enorm teleurgesteld kiest Huub voor het laatste en vertrekt op 3 oktober 1970 uit Dar es Salaam.

Terug in Nederland wordt het voor Huub en hele zoektocht. Van december 1970 tot en met juli 1978 is hij assistent in Zaandam en Koog aan de Zaan en pastoor in Zaandam.

Van augustus 1978 tot en met oktober 1985 is hij ziekenhuispastoor in Beverwijk. Daarna gaat hij met zijn huisgenote Riet Stevens wonen in Voorburg. Van daaruit komen ze vaak de

Kerst- en Paasdagen doorbrengen in Gemert. Op verzoek van de zusters nemen ze hun intrek bij de zusters in Vleuten.

Wanneer Riet ziek wordt en opgenomen wordt in de Libermannhof, neemt Huub zijn intrek in Gemert en verhuist later met de communiteit naar Gennep. Na enkele jaren gewoond te hebben in de Spiritijnenhof, wordt hij opgenomen in de Libermannhof.

Helaas was Huub enorm doof, maar hij was altijd goed gemutst en genoot van de bezoekjes, die hij kreeg. Er was altijd een brede glimlach op zijn mond. Ook al kwam hij in de Libermannhof niet van zijn appartement, we zullen hem missen!

Wij gaan afscheid nemen van Huub aanstaande maandag 8 november 2021 om 11.00 uur op ons kloosterkerkhof, H.Geestlaan (bij het kasteel) te Gemert. Vanwege corona kunnen we helaas geen viering houden voorafgaande aan de ter aardebestelling en mag het afscheid maar in besloten kring zijn.

Namens het provinciaal bestuur,

Koos Gordijn