In memoriam: Harrie van Otterdijk

In de vroege morgen van zondag 8 mei is onze geliefde medebroeder Harrie van Otterdijk van ons heengegaan. Waar hij dagen van te voren om had gevraagd ging die dag in vervulling. Zijn levenskaars was helemaal opgebrand.

Harrie werd geboren 12 augustus 1923 op de grens van de gemeente Deurne niet ver van Bakel. Hij was er één van ’n tweeling; zijn tweeling broer of zus stierf kort na de geboorte en hij had nog twee oudere zusjes. Op 12 augustus dit jaar zou hij 99 jaar zijn geworden. Ongeveer anderhalf jaar geleden hadden we hem in het bijzijn van zijn medebroeders de ziekenzalving toegediend, waar hij zelf ook mee instemde, maar daarna knapte hij weer helemaal op.

Harrie was een man met een uitstekende gezondheid en ik heb nooit gehoord dat hij ooit erg ziek is geweest. Het is ook daarom dat hij zo’n hoge leeftijd bereikte.

In september 1954 kwam ik -ondergetekende- met hem samen naar ons opleidingshuis voor de broeders in Baarle Nassau. Hij was toen 31 jaar en ik scheelde met hem 14 jaar. Hij was ook de oudste onder de kandidaten voor de broederopleiding, maar vanaf het begin voelde hij er zich thuis.

In een gesprek nog niet zo heel lang geleden, vertelde hij me: ‘ik heb wel eens een afspraak gehad met een dame, maar de avond dat ik er heen zou gaan riep mijn moeder me, het vee was namelijk losgebroken, en ze vroeg me te helpen ze weer bij elkaar te drijven. Ik kwam die avond veel te laat bij de dame in kwestie en die wilde niets meer van me weten’. Ja, Gods wegen zijn wonderbaarlijk.

Gezien zijn ervaring op de boerderij thuis kon hij direct aan de slag op het gemengd veebedrijf van het missiehuis, waar hij dan ook veel heeft geleerd en met toewijding en liefde heeft gewerkt.

Na het noviciaat, een jaar van studie en gebed als inleiding op het religieuze leven, legden we de eerste gelofte af voor drie jaar. Ik heb vele fijne herinneringen aan die tijd met Harrie. In die tijd was er nog geen TV en we vulden onze vrije uren met kaartspel en wandelen in de omgeving van Baarle Nassau. Harrie heeft heel lang in Baarle Nassau gewoond tot 1980 en zelfs toen de opleiding voor broeders terugliep werkte hij op bedrijven in de buurt om geld te verdienen voor de gemeenschap.

In 1980 werd hij benoemd voor het kasteel Gemert; ons grootseminarie en hij werd belast met het onderhoud van het grote park. Van boer werd hij nu tuinman. Daar heeft hij ook met plezier zijn beste krachten gegeven. De gazons door hem gemaaid zagen er ook prachtig uit. Hij vond ook nog tijd om contact te leggen met vele mensen buiten het kasteel, vooral de familie van Zeeland (de naaste buren van het kasteel), waar hij regelmatig op bezoek ging om een kaartje te leggen.

Hij ging ook naar de gymnastiek voor ouderen in het dorp en zo bouwde hij een netwerk van bekenden op. De meesten van ons gingen allemaal naar de missie, maar Harrie bleef in Nederland om zo het thuisfront te ondersteunen.

In die kleine wereld waarin hij leefde was Harrie een echte religieus. Hij ontbrak nooit in de gebedsmomenten en het samenzijn met zijn medebroeders en zo heeft hij in het gebed en overweging de kracht gevonden zijn werk met zo veel liefde en inzet te kunnen doen.

In 2010 werd het kasteel verkocht, voor de oudere paters en broeders werd het veel te moeilijk om daar te blijven wonen en er werd een nieuw gebouw betrokken in Gennep. Harrie verhuisde ook en hij was ondertussen al 87 jaar. Hij kreeg een mooie kamer met alles er op en er aan en hij heeft hier met veel plezier gewoond. In het begin schoffelde en snoeide hij nog wat rond het huis, maar dat werd langzaam wat minder. Zijn gehoor ging ook sterk achteruit, maar hij sloot zich niet af en bleef naar het koffiedrinken komen en was altijd aanwezig in de vieringen en bijeenkomsten tot kort voor zijn dood. Harrie werd steeds meer afhankelijk van veel zorg en hij was de verpleegsters, die hem verzorgden altijd zo dankbaar en maakte met hen vele grapjes. Aan een van de verpleegsters vroeg hij: ‘wil Sint Petrus vragen om zijn sleutel te zoeken en de hemeldeur op een kier te zetten’. Op het eind verlangde hij naar de dood.

Wij medebroeders missen Harrie wel, want we hadden hem ook al zo lang in ons midden. Een bijzondere medebroeder die ongetwijfeld door God met open armen is ontvangen.

Harrie rust nu in de vreugde van de Heer samen met je geliefden daar, dat wensen we je van harte toe.

Zaterdag 14 mei om 11.00 uur zullen we afscheid nemen van Harrie. De Eucharistieviering vindt plaats in de kerk van St. Jan’s Onthoofding, Kerkstraat 2 te Gemert, waarna we hem te rusten leggen op ons kerkhof bij het kasteel.

Vanaf 10.30 uur is er gelegenheid om persoonlijk afscheid van hem te nemen in de kerk. Na de begrafenis is er een koffietafel in het restaurant “Bij Dientje”, Kerkstraat 9 te Gemert. Parkeergelegenheid naast de kerk, bereikbaar via de Rondweg.

Namens het Provinciaal Bestuur,

Bert van Tol, CSSp